Sevgi varmı? → Qemli Hekayeler
Bir axşam üstü sakitcə qapımız caldı.
Ailəmizin ən kiçik fərdi olan uç yaşlı
Fidan qızımız başda olmaqla hamımız
qapıya doğru yönəldik. Qapını açdıqda
qarşımızda duran, yaxın qonşumuz
Ağabəyimin dord yaşlı oğlu Əhməd idi. Başı önündə, titrək bir səslə "Anam
buyda?" deyə soruşdu.
Anasının bizdə olmadığını öyrəndikdə,
onsuz da ağlamaq üçün bir bəhanə
axtarırmış kimi dayanan Əhməd
gərginləşdi və dolğun, bir az da ağlamaqlı bir səslə "Anamı heç yeydə
tapa bilmiyəm" dedi.
Bunu eşitcək anam önə keçdi və
Əhmədin başını sığallayaraq; "İçəri gəl,
Fidanın yeni oyuncaqları ilə oyna, anan
bir azdan gələr səni aparar" dedi. Normalda Fidanla oynamaq fikri belə
Əhmədin sakitləşib içəri girməsinə
yetərli səbəb idi.
Araya Fidanın oyuncaqları ilə oynamaq
da girincə Əhməd bizdən çıxmaq
istəməzdi. Amma o axşam istəməyə- Ardı »