Haqqinda.az

Axtardığın haqqında - Hər gün yeni məlumat öyrən

Yaşayan ölünün gecəsi (film, 1968)

Yaşayan ölünün gecəsi (ing. Night of the Living Dead) — Corc A. Romero tərəfindən idarə olunan 1968-cı ildə ABŞ istehsalı olan kult filmlərindən biridir. Filmdə baş qəhrəmanlar Ben (Dueyn Cons) və Barbara (Cudit O'Di) ilə birlikdə yeddi adamın sirrli bir şəkildə həyata dönən zombilərdən xilas olmaq üçün Pensilvaniyanın çöl seqmentindəki bir ferma evinə sığınmaları və burada həyatda qalmaq üçün mübarizə aparmalarından danışılır.[1][2]

Romeronun 114.000 dollarlıq büdcə ilə tamamladığı film sonrakı illər boyunca bir neçə dəfə televiziyada göstərildikdən sonra ABŞ-da 12 milyon dollar, digər ölkələrdə isə 30 milyon dollar hasilat əldə etmişdi. 2008-ci ildə isə filmin hasilatı $689 716 923 milyona çatmışdır. Film 1968-ci ildə ilk dəfə nümayiş etdirilən zaman şiddət səhnələrinin açıqlığı səbəbiylə film kəskin şəkildə tənqid olunmuşdu. Ancaq "ABŞ Konqres Kitabxanası" filmi 1999-cu ildə "mədəni, tarixi və ya estetik baxımdan əhəmiyyətli" olduğu səbəbiylə "Milli Film Arxivi"nə daxil etmişdi.[3] Film ilk dəfə 2005-ci ildə artıq ağ-qara filmi kimi yox, rəngli film kimi nümayiş olunmuşdur. Filmin gəliri 2009-cu ildə isə $256,147,434 milyon dollara çatmışdır.[4]

"Vyetnam müharibəsi" dövründə nümayişə girən "Yaşayan ölünün gecəsi" filmi 1960-cı illərin sonunda ABŞ cəmiyyətinə yönəltdiyi bilavasitə tənqidlər səbəbiylə cığır açan bir film olaraq qiymətləndirildi. Bir tarixçiyə görə film "xeyli çox istiqamətdən dağıdıcı idi". İlk zombi filmi olmasa da, "Yaşayan ölünün gecəsi" filmi zombi fəlakətinin ilk nümunələrindən biri idi. Romeronun rejissorluq etdiyi bu film "Yaşayan ölülər" ardıcıllığının ilk seriyası idi. Filmin ilk təkrar çəkilişini Tom Tezis 1990-cu ildə eyni adla reallaşdırdı. İkinci təkrar çəkiliş isə 2006-cı ildə "Yaşayan ölünün gecəsi 3D" filmi adı altında baş tutmuşdur.[5][6][7] Filmin bir çox remeyki mövcuddur.[8][9] [10][11][12][13]Mündəricat
1 Məzmun
2 Rollarda
3 Maraqlı faktlar
4 Heyət
5 Filmin hazırlanması
6 Çəkiliş
7 Filmin rejissoru
8 Studiya
9 Müzakirələr
10 Şərhlər
11 Saundtrek və səs effektləri
12 Nümayişlər
13 Digər dillərdə
14 Ölkələrdə çıxış tarixi
15 Ədəbiyyat
16 İstinadlar
17 Xarici keçidlər


Məzmun

Xəbərdarlıq: Yazının davamı, məqalənin məzmunu haqqında ətraflı məlumat ehtiva etməkdədir.

Zombilər

Barbara (Cudit O'Di) və qardaşı Conni (Rassell Ştayner) atalarının məzarına çiçəkli xaç qoymaq üçün Pensilvanya çölündəki bir qəbiristanlığa gəlirlər. Burada Conni qəbiristanlıqlardan qorxan bacısına "Səni götürməyə gəlirlər Barbara!" deyərək onunla zarafat edir. Birdən solğun üzlü bir adam (S. Uilyam Hinzman) Barbaranı tutur. Onu qurtarmaq üçün adamla mübarizə edən Conni yerə düşür və başı bir məzar daşına çırpılaraq ölür. Conninin avtomobilinə sığınan Barbara açarı olmadığı üçün avtomobili işlədə bilmir və aşağıya hərəkət etdirdiyi avtomobillə bir ağaca çarpılır. Barbara avtomobili tərk edib yaxındakı ferma evinə qaçır. Bu sırada Barbara qəbiristanlıqda ona hücum edən insanın simasına bənzər başqa bədheybətlər də ətrafda olduğunu hiss edir. Barbara fermadakı evə girən zaman üst qatda qorxunc şəkildə parçalanmış bir cəsədə rast gəlir.

Evdən qaçmağa çalışan Barbara "Pikap" avtomobiliylə evə gəlmiş Benlə (Dueyn Cons) qarşılaşır. Ben ətrafdakı təcavüzkarlara qarşı hücum edir. Onlardan birini öldürdükdən sonra atəş açaraq digərlərini qaçırmağı bacarır. Zombilər təkrar evə girdikləri zaman Barbara katatonik şəkildə oturarkən, Ben qapılara və pəncərələrə taxtalar taxır. Bir kürsünü çölə çıxarıb atəşə verərək zombiləri uzaq tutmağa çalışır. Ben vdə radio ilə tüfəng tapır. Bu sırada gənc Harri (Karl Hardman) və Helen Kuper (Merilin İstman), qızları Karen (Kira Şon) və gənc bir cüt olan Tom (Keyt Ueyn) ilə Cudinin (Cudit Ridli) saxlanmaqda olduğunu bilməməkdədir. Zombilərdən biri daha əvvəl Kareni dişləmişdir və kiçik qız bu səbəblə xəstələnmişdir. Bu qrupun Ben və Barbara ilə qarşılaşmasının ardından Harri hamı ilə birlikdə geri dönüb qapının önündəki zirzəmidə qərargah qurmağa təklif edir. Ben isə bu vəziyyətdə özlərini tələyə salmış olacaqlarını söyləyir. Son nəticədə isə onlar evin içində qalmağı seçirlər.

Radiodakı xəbərlərdə ölkənin şərq sahili boyunca bir toplu qırğın dalğasının yayılmaqda olduğu bildirilir. Benin daha sonra otaqda tapdığı televiziyada isə təcili vəziyyət nəşri edilməkdə və varlıqların qurbanlarını yedikləri izah edilməkdədir. Daha sonrakı bir nəşrdə cinayətlərin yaxın zamanda ölərək həyata geri dönən bədheybətlər tərəfindən işləndiyi deyilir. Mütəxəssislər, elm adamları və ordu səlahiyyətliləri bu ölülərin həyata geri döndüyü səbəbini açıqlaya bilməməkdədir, ancaq bir elm adamı bu vəziyyətin, Dünyanın atmosferində partlayan bir Venera kosmik aparatının yaydığı radiasiyadan qaynaqlandığı fikrini qarşıya qoyur. Son xəbərlərdə isə varlıqların başından vurulmasıyla dayandırıla bildiyi və şeriflərə bağlı silahlı birliklərin nizamını təmin etmək üçün çöl sahədə patrul keşiyi çəkdikləri açıqlanır.

Ben içəridəki bütün kişilərin vəzifəyə götürəcəyi bir plan ilə avtomobilinə çatıb evdən qaçmağ planını hazırlayır. Avtomobilin yanacağı bitmiş olduğundan Ben ilə Tom çöldəki bir benzin doldurma məntəqəsinə gedir. Tom üçün narahatlıqlanan Cudi də onların arxasınca gedir. Benzin doldurma məntəqəsinə çatdıqlarında Ben zombiləri uzaqda tutmaq üçün avtomobilin yanına bir məşəl buraxır, ancaq Tom məşəlin üzərinə səhvən benzin töküncə, avtomobil yanmağa başlayır. Tom ziyanın böyüməsini önləmək üçün avtomobili nasoslardan uzaq bir yerə sürər, ancaq avtomobilini tərk edəcəkləri sırada Cudinin sıxışdığını içəridə fərq edir. Tomo onu qurtarmaq üçün geri döndüyündə avtomobil partlayır və hər ikisi də ölür. Ben qaçaraq evə döndüyündə Harrinin qapının kilidləmiş olduğunu görür. Qapını qıraraq içəri girir və Harriyə hücum edir.

Çöldə bəzi yaşayan ölülər avtomobilə dırmaşıb Tom və Cudinin kömürləşmiş cəsədlərini yeməyə başlayırlar. Digərləri isə qapıları və pəncərələri qıraraq evə girməyə çalışır. Ben zombiləri çöldə tutmağı bacarar, ancaq bu zaman tüfəngi yerə düşür. Harri silahı qapıb Benə istiqamətləndirər, ancaq bu zaman Ben silahı cəld geri götürür və Harrini vurur. Aşağı diyirlənən Harri ölür. Qısa müddət sonra Helen, qızı Karenin yaşayan ölü halına gəldiyini və atasının cəsədini yeməyə başladığını görür. Karen bir mismarı anasına dəfələrlə batıraraq onu öldürdükdən sonra təkrar yuxarı çıxır. Bu sırada yaşayan ölülər evə girməyi bacarır və Barbara qardaşı Conninin də aralarında olduğunu görür. Barbaranı hədəfləri altında saxlayan zombilər qadını götürüb aparar. Barbaranın həyatda qalıb-qalmadığı naməlumdur. Ben Harrinin ən başda təklif etdiyi şeyi edərək zirzəmiyə gedir və qapını bağlayır. Ben burada canlanmış olan Harri və Helen görərək onların başlarına atəş açır. Onlar məhv olduqdan sonra Ben zombilərin getməsi ümidiylə səhərə qədər gözləyir.

Səhər sağ qalan bir neçə zombini vuraraq irəliləyən bir patrul qrupu evə yaxınlaşır. Çöldəki atəş səsini və itin səsini eşidən Ben zirzəmidən çıxıb otağa geri dönür və ətrafın etibarlı olub-olmadığını anlamaq üçün şüşədən çölə baxır. Silahlı adamlardan biri pəncərədən kiminsə baxdığını görür. Həmin adam zombi saydığı Beni Şerifin göstərişi ilə başına vuraraq öldürür. Şerif köməkçisinə vurduğu atəşə görə təşəkkür edir. Filmin bağlanış yazıları axmağa başlarkən Benin cəsədi evin xaricinə daşınır və digər zombilərin cəsədləriylə birlikdə atəşə verilir.

Rollarda

Rollarda

Dueyn Cons (Rol:Ben)

Cudit O'Di (Rol:Barbara)

Karl Hardmen (Rol:Harri Kuper)

Keyt Ueyn (Rol:Tom)

Merilin İstman (Rol:Helen)

Rassell Ştrayner (Rol:Conni)

Kira Şon (Rol:Karen Kuper)

Bill Hinzman (Rol:Zombilərin nümayəndəsi)

Con Russo (Rol:Zombilərin nümayəndəsi)

Maraqlı faktlar
Corc Romero filmin rejissoru, ssenaristi və montajçısıdır. Bununla bərabər filmdə Romero aktyorlardan biri kimi epizodik rolda çıxış edir.
Filmdə göstərilən Kuper ailəsinin rollarında çıxış edən ifaçılar həqiqətəndə doğma ailədir. Sadəcə olaraq, Kira Şon Merilin İstmanın ögey qızıdır.
Filmdən sonra Cudit Ridli filmdə göstərilən Cudit O'Dinin qardaşı Rassell Ştraynerin həyat yoldaşı olmuşdur.
Film açıq səma altında göstərildikdən sonra əsl hit filmə çevrilmişdir.[14]
Filmdə Zombi rolunda çıxış edən ifaçıların hər birinə 1 dollar pul və üzərində "Mən Zombi olmuşdum, Yaşayan ölünün gecəsi filmində" yazılan futbol köynəyi verilmişdir.

Heyət

Baş rol xarakterini ifa edən Ben həmin illərdə tanınmamış bir teatr oyunçusu olan Dueyn Cons tərəfindən canlandırıldı. Consun Ben rolundakı performansı dövrün (1969) bir film tənqidçisi tərəfindən "nisbətən sakit və hörmətli bir zənci" sözləriylə təsvirləndi.[15] Filmin qəhrəmanı olaraq Consu seçmək 1968-ci ildə müzakirəyə açıq bir seçki idi. Həmin dövrdə filmin bütün oyunçuları ağ dərili olmuşsa, qara bir oyunçunu qəhrəman olaraq istifadə etmək məşhur deyildi. "Yaşayan ölünün gecəsi" filmindən sonra Cons bir neçə filmdə daha rol aldı, teatrda isə oyunçu və rejissorluq karyerasını ölümünə qədər (1988) davam etdirdi. Digər filmlərdəki rollarına baxmayaraq Cons: "insanların özünü təkcə Ben olaraq tanıyacağından narahatlanırdı"[16][17][18][19][20]

23 yaşındakı film və teatr oyunçusu Cudit O'Di "Barbara" xarakterini canlandırdı. Daha əvvəl Hardman və İstman ilə birlikdə Pittsburqda çalışmış olan oyunçu, seçmələrin edildiyi sırada, Hollivudda kino sektoruna girmənin yollarını axtarırdı.[21] Cudit bir reportajında filmdə rol almasının müsbət bir təcrübəm, olduğunu ancaq qorxu filmlərindən, xüsusilə, Vinsent Prisenin "Mumun evi" (1953) filmindən, çox qorxduğunu söylədi. Aktyorluğunun yanında Cudit bu filmdə eyni zamanda öz dublyorunu da canlandırdı. Oyunçu "Yaşayan ölünün gecəsi" filmi haqqında "Dürüst olaraq deyirəm ki, filmin mədəniyyətimiz üzərində bu qədər qalıcı təsiri olacağı haqqında heç bir fikirim yox idi" deyən Cudit, filmin özünə gətirmiş olduğu məşhurluğu da heyrətlə qarşılamışdı:“
"İnsanlar sizə fərqli davranır. Mən onlar üçün sıravi bir Cuditiydim. Sonra mənim "Yaşayan ölünün gecəsi" filmində Barbara olduğumu fərqinə varırlar və birdən artıq o qədər də sıravi olmayan bir Cudit O'Di halına gəlirəm."[22]”



Köməkçi oyunçuların "Yaşayan ölünün gecəsi" filminə qədər kino sektorunda heç təcrübəsi yox idi. Bu film Tom rolundakı Keyt Ueynin karyerasındakı tək kino filmi oldu; oyunçu 1995-ci ildə intihar etdi.[23] Ancaq Cudi rolundakı Cudit Ridli daha sonra, Romeronun "Vanil həmişə var" (1971) filmində baş rollardan birində rol almışdır. Açılış səhnəsində qəbiristanlıqda Connini öldürən zombi rolunu oynayan S. Uilyam Hinzmanın (filmdə adı Bill Hinzman olaraq deyillir) qorxulu filmlər karyerasını bu filmlə başladı.[24] Aktyor daha sonra bir çox qorxulu filmlərdə rol aldı və iki filmi də idarə etdi. Hinzman "Yaşayan ölünün gecəsi" filminin 25-ci ildönümü üçün edilən çəkilişlərdə də rol aldı.[25]

İstehsal qrupunda iştirak edən Karl Hardman, Marilin İstman, Rassell Ştrayner də filmdə rol aldılar. Hardman və İstman "Harri və Helen Kuper" cütünü canlandırdı. İstman ayrıca ağacdan bir böcək götürüb ağızına atan qadın zombi rolunu da canlandırdı. Hardmanın 11 yaşındakı qızı Kira Şon, cütün qızları Karen Kuper rolunda, Ştrayner isə Barbaranın qardaşı Conni rolunda idi. "Image Ten" firması istehsal rejissoru Corc Kosana Şerif MakKelland rolunu canlandırdı.[26][27][28]

Zombi fiqurlarında Romeronun yoldaşları və tanışları rol olmuşdur. Romero vəziyyəti belə izah etdi:“
"Reklamlar və sənaye filmlər çəkən bir istehsal şirkətimiz vardı və reklam dünyasından bir çox adam gəlib zombi olmaq istədi." Bunun xaricində Romeronun izahatıyla "Evans Sitidən bir çox adam da bunun bir zarafat olduğunu nəzər saldılar, gəlib makiyaj etdirdilər və ətrafda gəzməyə başladılar."[29][30]”



Filmin hazırlanması

Evans Siti (2007)

Romero kino karyerasına Pittsburqdakı Karneq Mellon Universitetində oxuyarkən başladı. 1960-cı illərdə yoldaşları Con Russo və Rassell Ştrayner ilə birlikdə qurduğu "The Latent Image" firması üçün bəzi televiziya reklamlarının və ismarlama filmlərin istehsalını, rəhbərliyini boynuna götürdü. Bir müddət sonra reklam çəkməkdən möhkəmlən bu üçlük bir qorxu filmi çəkməyə qərar verdi. Romeroya görə məqsədləri, film sənayesinin "qarabet aclığından" nemətlənməkdi. Romero və Ştrayner Pittsburqdakı təşkilatı sənaye film istehsal şirkəti "Hardman Association"nun başçısı və başçı köməkçisi olan Karl Hardman və Marilin İstman ilə əlaqəyə keçərək hələ adı müəyyən olmayan qorxu filmi proyektlərini izah etdi. Romeronun digərlərini razı salması nəticəsində; Romero, Russo, Ştrayner, Hardman və İstmanın da ortaqlığıyla "Image Ten" adlı istehsal şirkəti quruldu. Bu şirkətin on ortağının hər biri tərəfindən iştirak məqsədiylə ödənmiş 600 dollardan ibarət olan 6.000 dollarlıq quruluş sərmayəsi vardı. Film üçün 6.000 dollara daha ehtiyac olduğu aydın olunca, on yeni ortaq daha /tapıldı, ancaq bu məbləğ də film üçün kifayət etmədi. "Image Ten" şirkəti sonunda film üçün, təxminən 114.000 dollarlıq büdcə toplamanı bacardı.[31][5][3][32][33]

"Monstr çırtması" başlığı altında Con Russo və Corc A. Romero tərəfindən qorxulu komediya növündə yazılan ilk ssenari qaralamasında, yetkinlik çağındakı bir qrup yadplanetlinin Dünyanı ziyarət etmələri və öz yaşlarındakı insanlarla yoldaşlıq qurmaları izah edilirdi. Başqa bir versiyada isə evindən qaçan gənc bir adam, yadplanetlilər tərəfindən yemək olaraq istifadə edilmək üzrə bir özgə yerdə toplanmış, çürüməkdə olan insan cəsədləriylə qarşılaşırdı.[34][35][36] Böyük hissəsini Romero tərəfindən 1967-ci ildə üç gün içində yazılan son qaralamada isə Romeronun "Ghouls (qulyabanilər)" olaraq təyin etdiyi yenidən canlanmış insan cəsədləri, yaşayan kəslərin ətləriylə bəslənirdi.[37] 1997-ci ildə BBC kanalının "Forbidden Weekend" proqramına verdiyi bir danışıqda Romero, ssenarinin sonunda üç hissəlik bir əhvalat halına gəldiyini söylədi. İlk hissədə "Yaşayan ölünün gecəsi" filminə yer verilərkən, davam filmləri olan "Ölülərin şəfəqi" (1978) və "Ölülərin günü" (1985) filmləri üçün digər iki hissə istifadə edildi.[34]

Romeronun ilham qaynağı Riçard Matesonun gələcəkdəki Los Anceles şəhərində reallaşan bir epidemiya xəstəliyi izah edən 1954-cü il tarixli "Mən Əfsanəyəm!" adlı qorxulu romanı idi. Bu romanda epidemiyaya tutulanlar vampir olaraq həyata dönür və xəstəliyə tutulmayan kəsləri ovlamağa başlayırdı. "Yaşayan ölünün gecəsi" filminin necə ortaya çıxdığını izah edərkən "Richard Matesonun "Mən Əfsanəyəm!" adlı bir romanından qeyd etdiyim məqalədən qısa bir əhvalat yazmışdım." deyən Romero, bu vəziyyəti belə açıqlamışdı:“
"Mən Əfsanəyəm!" romanının inqilab haqqında olduğunu düşündüm. Özümə dedim ki, inqilab haqqında bir şey edəcəksənsə, ən başından başlamalısan, söylədim. Yəni, Riçardın kitabına bir tək insanın qalmış olduğu nöqtədən başlayır, geri qalan hər kəs vampirləşmişdir. Dedim ki, başdan başlamalıyıq və əhvalatı birazca dəyişdirməliyik. Vampirləri istifadə edə bilməzdim, çünki o istifadə etmişdi, mən də dünyanı sarsıdacaq bir dəyişiklik etməyi istədim. Sonsuza qədər sürəcək, tam da əhvalatın ürəyində olacaq bir şey. Sonra dedim ki, ya ölülər ölü qalmaqdan imtina etsə? ... Və əhvalatlar da, insanların bununla necə başa çıxdıqları, ya da çıxa bilmədikləriylə əlaqədar oldu. Bax budur, tam da zombilərin mənə ifadə etdiyi şey idi. Riçardın kitabının, xüsusi romanı "Mən Əfsanəyəm!" romanından da bundan bəhs etdiyini düşünürdüm. Qlobal ölçüdə bir dəyişmə olar və adamın biri çıxıb, bir dəqiqə, mən hələ insanım, deyər. Amma səhvlidir. Get onlara qatıl, sonsuza qədər yaşa! Bu baxımdan baxıldığında səhvlidir, amma kənar yandan bu seçimi üçün ona hörmət etməyimiz lazımdır.[38]”



Matesonun romanından edilən rəsmi uyğunlaşdırmalar "Dünyada sonuncu adam" (1964), "Tək Adam" (1971) və "Mən Əfsanəyəm" (2007) adlı filmlərdir. Mateson Romeronun şərhindən çox təsirlənməmişdi və bu uyğunlaşdırmanın "Bir az... darıxdırıcı" olduğunu düşünürdü.[39] Ancaq yazıçı daha sonra Romero üçün belə deyəcəkdi: "Corc Romero yaxşı bir insandır. Ona qarşı heç bir hüsumət bəsləmirəm." Romeronun "Mən Əfsanəyəm" romanında ilham alışına bağlı olaraq tənqidçi Danel Qriffinin şərhi isə belə idi: "Romero, filminin Matesonun romanından doğrudan edilmiş bir plaqiator olduğunu açıqca qəbul edir. Ancaq mən olsam bu mövzuda o qədər qəti danışmazdım. Romeronun əsl etdiyi, yazarın fikirlərini genişlətmək və bunu edərkən hamısıyla xüsusi dəyişikliklər ortaya qoymaq idi, bu vəziyyət filmi gerçək bir "plaqiator" olaraq nişanlanmaqdan olduqca uzaqlaşdırar." Russo və Romero, çəkilişlər əsnasında ssenaridə dəyişikliklər etdi. Karl Hardmana görə bu dəyişiklikləri, baş rol oyunçusu Deyn Cons istəmişdi:“
Xüsusi ssenaridə Ben xarakteri sadə bir yük maşını şoferi olaraq çəkilmişdi və təhsilsiz, alt sinifdən biri kimi danışırdı. Olduqca yaxşı təhsilli biri olan Deyn Cons rolu yazıldığı kimi oynamağı rədd etdi. Xatırladığım qədəriylə, Deyn Cons xarakteri oynayarkən Benin replikalarını lazım olduğunu düşündüyü şəkildə dəyişdirdi.[40]”



İstman isə Helen və Harri Kuper arasındakı dialoqları ehtiva edən zirzəmi səhnəsində dəyişikliklər etdi. Baş rolu ifa edən akrisa Cudit O'Diyə görə danışmaların böyük hissəsi özlərindən düzəldilmişdi. O'Di bir reportajında "Gərçəkdə bir çəkiliş ssenarisi olub olmadığını bilmirəm! Təməldə edilməsi lazım olanların üzərindən keçərdik, sonra da səhnələri oynanması lazım olduğunu hiss etdiyimiz şəkildə oynayardıq." deyir. Məsələn, Ben masanı parçalayıb qapının qarşısında seti meydana gətirərkən, Barbaranın zombilərin özünə və qardaşının Conniyə hücum etmələrini izah edildiyi səhnədəki bütün danışmalar, o anda "uydurulmuşdu". Səhnə bir dəfəyə çəkilmiş və filmdə olduğu kimi istifadə edilmişdi.[41][42]

Çəkiliş

Filmin məhdud büdcəsi istehsal mərhələsinə böyük ölçüdə təsir etdi. Hardman büdcəyə dair belə demişdi:“
"Kiçikliyimizdə izlədiyimiz klassik qorxu filmlərinə bərabər bir filmi çəkməyə çatacaq qədər pul yığa bilmədiyimizi bilirdik. Edə biləcəyimiz ən yaxşı şey, oyunçularımızı uzaq bir yerdə yığıb qorxunun onları o nöqtədə tapmasını təmin etmək idi."[43][44]”



Bu səbəbdən film səhnələri, Pittsburqun 48 kilometr şimalındakı "Butler County" adlı çöl sahəsində olan Evans Citidə çəkildi. Açılış sekansının çəkilişi, bu qəsəbənin qəbiristanlığında edildi. Ev içi çəkilişlərdən üst qat səhnələri, Evans City mərkəzində, daha sonra bir ailə həkiminin müayinəxanası olaraq istifadə edilən bir evdə reallaşdırıldı. Bu bina hələ də, qəsəbədəki "South Vashington" prospekti üzərində, "South Jackson" və Van Buran prospektlərinin bu prospektə kəsişdiyi künclərin arasında var.

Cudit Ridli

Alt qat və bodrum səhnələri ilə digər xarici çəkilişlər isə "Evans City"nin şimal-şərqindəki bir parkın yaxınlarındakı bir sahədə edildi. Filmdəki bodrum qapısının xarici görünüşü, istehsal qrupu tərəfindən bir divarda açılan boşluğa yerləşdirilən və ardında heç bir şey olmayan bir qapıya aid idi. Bu çəkilişlərin edildiyi evin yıxılmasına qərar verilmişdi. Ona görə çəkilişlər əsnasında verilən zərər təmir edilmədi. Eyni sahədə bu gün bir çəmənlik yeri vardır.

Aksesuarlar və xüsusi efektler olduqca sadə və büdcəylə məhdud idi. Məsələn; qan olaraq, aktyorların bədəninə Bosco marka şokolad siropu sürtülürdü. Zombilərin gəmirdiyi ət parçaları üçün sobalanmış bud və eyni zamanda bir qəssab dükanı sahibi olan aktyorlardan birinin ödənişsiz təmin etdiyi iç orqanlar istifadə edildi. İkinci əl olan kostyumlar qrup üzvləri tərəfindən gətirilmiş və "Goodwill"dən alınmışdı. Zombi makiyajının quruluşu film irəlilədikcə dəyişirdi. Əvvəllər makiyaj solğun bir dəri və tündləşdirilmiş gözlərdən ibarət idi. Sonrakı səhnələrdə isə zombilərin daha qorxuducu görünmələri üçün yaraların və çürümənin göstərilə bilməsi məqsədiylə cənazə makiyajında istifadə edilən bal mumundan faydalanıldı. Səhnələr sıralı şəkildə çəkilmədiyindən, ilk makiyaja sahib solğun üzlü zombilər filmdə təsadüfi zamanlarda görülər. Xüsusi effektlər, kostyumlar və makiyaj ilə İstman maraqlandı.[45]

Çəkilişlər İyun və Dekabr ayları sırasında 1967-ci ildə ""Night of Anubis və Night of the Flesh Eaters" başlığı altında reallaşdırıldı. Romero aşağı büdcə səbəbiylə çəkilişdə 35 mm-lik qara ağ film istifadə edildi. Bu seçim film tamamlandıqdan sonra fərqli səbəblərlə filmin tərif götürməsini təmin etdi. Məsələn; film tarixçisi Cozef Maddreyə görə "partizan tərzi"ndə olan bu qara ağ çəkiliş sayəsində filmin "döyüş zamanı aktuallıq filmlərinin qorxmazlığını" əks etdirdiyini söylədi. Maddreyə görə film "bir istismar filmi olduğu qədər, ictimai tarazlığın yıxılmasına dair bir sənədliyə də bənzəyirdi"[46][47][48]

Filmin rejissoru

Corc Romero (2005)

"Yaşayan ölünün gecəsi" filmi Corc A. Romeronun rejissorluq etdiyi ilk uzun metrajlı film idi. Romero daha əvvəl, Pittsburqda təşkilatı bir cəmiyyət nümayişçisi olan WQED təşkilatının uşaq serialı üçün Cənab Rocers Neyborhud üçün qısa filmlər çəkmişdi. Romeronun "Yaşayan ölünün gecəsi" filmini idarə etmə qərarı, qorxu filmi rejissoru olaraq bir karyerasına başlatmasına səbəb oldu. Filmin davam filmlərinin yanında," Küpəgirən qarının mövsümü" (1972), "Dəlilər" (1973), "Martin" (1977), "Tamaşa şousu" (1982) və "Tünd yarı" (1993) kimi filmlərə rejissorluq etdi. Tənqidçilərə görə Romeronun rejissorluq tərzində, 1950-ci illərin qorxu və elm fantastika filmlərinin təsirləri vardı. Məsələn; Stefen Paul Millerə görə "Əllilərin schlock shock (ucuz, sadə şok edici görünüş) tərzi yenidən canlanmışdı... və televiziyadakı generalın ordu əməliyyatlarından bəhs etmə şəkli, əllilərin qorxu filmlərində qaçınılmaz şəkildə iştirak edən səfərbərlik çağırılarının əks olunması idi."[49] Ancaq yenə Millerə görə "Yaşayan ölünün gecəsi daha çox kef verirdi, çünki generalın rəftarları yoluyla bu əsgəri əməliyyatlar ilə hökumətin zombi epidemiyasının qaynaqlarını tapa bilməməsi və vətəndaşlarını qoruya bilməməsi ilə hadisə keçirdi."[50] Romero isə filmdə meydana gəlməsini istədiyi havanı belə təyin etmişdi: "Filmin açılışındakı vəziyyətdə çoxdan ümidə çox az yer qalmışdır və bu yavaş-yavaş mütləq ümidsizlik ilə son tragediyaya doğru irəliləyər." Kino tarixçisi Karl Royerə görə Romero "quru film tərzindəki işıq kölgə texnikasını insanlığın özünə qarşı xariciləşməsini vurğulamaq üçün istifadə edər."[51]

Bir çox tənqidçi həddindən artıq səhnələr səbəbiylə Romeronun filmini diqqətə götürməzkən, yazar R. H. V. Dillard açıq və detallı şəkildə göstərilməsinin filmin müvəffəqiyyətini artırdığına təsir göstərməsini qarşıya qoydu. Yazar belə dedi: "Hansı qız, bir an üçün də olsa, anasını öldürməyi istəməmişdir? Və filmdə də kadrın, bu qadağan edilmiş əməli reallaşdırmaq üçün çox açıq bir fürsət vardır"[52] Romero filmdə ictimai tabulara, xüsusilə adamyeyənliyə bağlı mövzular olaraq yer verdi. Zombi adamyeyənlərin ilham qaynağı əslində Matesonun "Mən əfsanəyəm" romanı idi, ancaq kino tarixçisi Robin Vud "Yaşayan ölünün gecəsi" filmindəki insan əti yemə səhnələrini 1960-cı illərin son dövründəki Amerikan kapitalizminin bir tənqidi olaraq görür. Vuda görə zombilər kapitalistləri təmsil edir və "adamyeyənlik mülkiyyətçiliyin son nöqtəsi, bu səbəbdən insan əlaqələrinin kapitalizm altında məntiqi sonudur." Yazara görə, zombilərin qurbanları isə burjua Amerikan cəmiyyətində "digərlərinin", yəni vətəndaş haqqlar aktivistlərinin, feministlərin, eynicinslilərin və karşı mədəniyyətçilərin basdırılmasını təmsil edər.[53][54]

Studiya

"Image Ten" şirkətinin ortaqları həm çəkiliş müddətində, həm də istehsal sonrasında vəzifəni üzərilərinə götürdü, kamera, işıqlandırma, dekorasiyaların inşası, səs qeydi və fantastik effektlər işlərində çalışma işləri görüldü. İstehsal fotoşəkilləri Karl Hardman tərəfindən çəkildi və basıldı.[55][56][57][58] Hardman istehsal müddətin tərəfindən 1250-dən çox fotoşəkil çəkdi və özü pdüzəltməyə ilə məşğul olarkən, oyunçuların bəziləri də bu fotoşəkil çəkənin inkişaf etdirmə, yuma və qurutma kimi çap işləriylə məşğul oldu. İstehsal sonrası işlərin bitməsinin ardından "Image Ten" studiyası filmi dəhşət verici səhnələri kəsmədən nümayişə girməsini qəbul edəcək bir paylama şirkəti tapmaqda çətinlik çəkdi. "Kolumbiya" və "American International Pictures" filmi yumşaltmağı və son səhnəni yenidən çəkməyi təklif etdi, ancaq bu tələbləri prodüserlər tərəfindən rədd edilincə, bu kompaniyalar filmə distribüterliyini qəbul etmədi.[59] Romero bu mövzuda daha sonra bunları söyləyəcəkdi: "Bunu etməyi heç birimiz istəmədik. Xoşbəxt bir son düşünə bilmirdik... Hər kəs bir Hollivud sonu istəyirdi, amma biz silahlarımızdan imtina etmədik."[60] Sonda Manhetten mərkəzli "Walter Reade Organization" studiyası filmi senzurasız istehsal etməyi qəbul etdi, ancaq adını "Yaşayan ölünün gecəsi" olaraq dəyişdirdi. Çünki əvvəlki başlıq olan "Cism Yeyənlərin gecəsi" adı daha əvvəl çəkilmiş "Cism Yeyənlər" adlı filmi xatırladırdı. Ancaq paylama şirkəti filmin adını dəyişdirərkən, filmin ilk kopiyalarında bir sıra səhnələri də silmiş olur.[61][62][63]

Müzakirələr

"Yaşayan ölünün gecəsi" ilk nümayişi 1 Oktyabr 1968-ci ildə Pittsburqdakı "Fulton Theater" adlı kinozalda baş vermişdir. ABŞ diametrindəki nümayişləri o dövrdə qorxu filmləri üçün ümumi tətbiqə uyğun olaraq, şənbə günləri günortadan sonra etdirildi və bu nümayişlərə həm yeniyetmələr, həm də yetkinlik çağındakı tamaşaçılar maraq göstərdi. "MPAA" film reytinq sistemi Noyabr ayında 1968-ci ildə qurulmuşdu. Bu səbəbdən filmin nümayişində az yaşlı uşaqların bilet götürmələrinə maneə olunmadı. Bunu müşahidə edən "Chicago Sun-Times" qəzetinin yazıçısı Rocer Ebert uşaqların filmə girmələrinə icazə verən kino sahiblərini və ailələrini günahlandıran yazılar yazdı. Ebertə görə "kiçik uşaqlar nə ilə qarşılaşdıqlarına heç fikir vermirdilər. Onlar fimlərə getməyə ilhamlanmışdılar, lakin bu tamamilə başqa bir şey idi." Ebert filmin tamaşaçıları anında təsir etdiyini söyləyirdi:“
"Salondakı uşaqlar donmuş vəziyyətdə qalmışdı. Haradasa mütləq səssizlik vardı. Film ortalarına doğru kef verici qorxulu səhnələrindən uzaqlaşmış və gözlənilməz bir şəkildə qorxuducu olmağa başlamışdı. Yan tərəfimdə, koridorun qarşısında oturan kiçik bir qız vardı, bəlkə haradasa doqquz yaşında idi, hərəkətsiz şəkildə oturur və ağlayırdı... Beş altı yaşlarındaykən bu filmi izləsəniz sizə necə bir təsir buraxacağını düşünməyə çalışın. O yaşda uşaqlar ekrandakı hadisələri ciddi qəbul edərlər və özlərini qəhrəmanla qaynaşdırarlar. Qəhrəmanın öldürülməsi yalnız pis bir sonluq deyil, tragik bir sondur: Heç bir canlı xilas olmaz. Onların sonları bitmişdir və hamısı bu qədərdir."[64]”



"Variety" jurnalının filmin ilk nümayişə girişinin ardından etdiyi nəşrlər filmə qarşı hiss edilən hirsliliyi ortaya qoyurdu:“
"Yuxarı məhkəmə palatası şiddətin pornoqrafisi haqqında açıq qaydalar qoyana qədər "Yaşayan ölünün gecəsi" filminin limitləri aşan bir nümunə olaraq qalmağa davam edəcəkdir. Yalnız 90 dəqiqə içində bu qorxu filmi, Pittsburqlu prodüserlərinin, paylayıcısı Ualter Ridenin bütün film industriyasının, onu nümayişə soxanların dürüstlüyünə və ictimai məsuliyyətinə ciddi ləkələr sürüyür. Film eyni zamanda tamaşaçıların əxlaqi sağlamlığı haqqında şübhələr doğurur."[65]”



Bir başqa şərhçiyə görə tənqidçilər "filmin dəhşət verici səhnələrini senzuralamaq üçün səbəblər tapmağa çalışmaq" xaricində filmlə heç maraqlanmırdılar.[66]

Şərhlər

"Yaşayan ölünün gecəsi" filmi publikasiyada

Şərhçilər filmin qanlı xüsusi effektlərindən xoşlanmadı. "Variety" jurnalı filmi "sadizm cümbüşü" olaraq adlandırarkən "Pittsburqlu prodüserlərin dürüstülüyünü və ictimai məsuliyyətini" sorğuladı. "New York Times" tənqidçisi Vinsent Kenbi filmi "zibil film" olaraq qiymətləndirdi və "köklü, yığcam, amma həqiqətən axmaqca" olduğunu qarşıya qoydu.[67]

Yenə də bəzi tənqidçilərə görə "Yaşayan ölünün gecəsi" cığır açan bir film idi. Paulin Kilə görə film "gəlmiş keçmiş filmlər arasında ən iyrənc şəkildə qorxuducu olan idi və kinodan çıxdığınızda bütün bu qorxunc təcrübəni hamısıyla unutmaq istəyirdiniz... Filmin ciddiliyi işə yarayırdı və ona xam bir həqiqət qazandırırdı". Bir Film "Daily" qəzetinin tənqidçisinə görə isə "Film qorxu kinosunun incisi idi və gözlənilməz şəkildə ona qovuşan əsərlərin bütün təməl xüsusiyyətlərini daşıyırdı." Rocer Ebert filmin matına seanslarında göstərilməsini tənqid etmişdi, amma "filmin özünə hörmətliyini hiss edirdi". Tənqidçi Reks Rid isə belə yazmışdı: "Bir B filmini klassikə nəyin çevirdiyini görmək istəyirsinizsə, "Yaşayan ölünün gecəsi" filmini izləməlisiniz. Qorxu filmləriylə ciddi şəkildə maraqlanan birinin filmi izləməməsi düşünülə bilməz."[68][69][70][71][72]

Filmin nümayiş olunmasından etibarən, tənqidçilər və film tarixçiləri "Yaşayan ölünün gecəsi" filmini 1960-cı illərin Amerikan cəmiyyətini, beynəlxalq Soyuq döyüş siyasətini və ölkə içindəki irqçiliyi tənqid edən alt-üst edici bir film olaraq gördü. İlk dəfə bir qorxu filmi müasir cəmiyyətin içinə işləmiş narahatlıq və qayğını, üstəlik heç bir təsəlli təqdim etmədən əks etdirirdi. "The Village Voice" qəzetindən Elliot Şteyn filmi Vyetnam döyüşünə Amerikanın daxil olmasının qızdırmalı bir tənqidi olaraq qiymətləndirdi və belə söylədi: "Transilvaniyada deyil, Pensilvaniyada keçirdi - Amerikanın orta sinifinin döyüşü idi və zombi vəhşiliyi o zamanlar Vyetnamda yüksələn ixtilafın əks olunması idi". Kino tarixçisi Sumiko Hiqaşi də bu görüşə qatılırdı. Ona görə "Yaşayan ölünün gecəsi" filmi Vyetnam dövrünün dəhşətləri haqqındakı bir qorxu filmi idi. Hiqaşi belə yazmışdı: "Filmdə heç Vyetmanlı yox idi, onlarınki yoxluqda ortaya çıxan bir varlıq idi və əhəmiyyətləri izah edilən əhvalatın şərh olunmasıyla aydın ola bilirdi." Yazar Vyetman döyüşü dövrünün bir çox xüsusiyyəti ilə film arasında paralellik görürdü: qara ağ xəbər filmləri, "tap və yox et" əməliyyatları, vertolyotlar və vəhşilik görünüşləri.[73][74]

Corc Romero Dueyn Consu heyətə daxil etməsinin səbəbinin zənci olması olduğunu qəbul etmədi, amma Mark Deminqə görə "filmin qəhrəmana yaxın tək xarakteri və tək afrikalı-Amerikalısı olan Dueyn Consun vəhşi sonluğu filmə, çoxu Amerikalının zehnində hələ təzə olan Martın Luter Kinq C. və Malkolm İks sui-qəsdlərinin bir əks olunmasını əlavə etdi". Steynə görə "alt-üst edici ilk qorxu filmi olan bu filmdə hörmətli zənci, yalnız bir qrup qırmızı boyunlulardan tərəfindən öldürülmək üçün bütün zombilərdən xilas olurdu".[75][16][76]

Filmdə ayrıca kapitalizm tənqidi də mövcud idi. Romero filmlərində insanları bir zombi öldürmə yarışına soxur, beləcə, sıravi insanın kapitalizmin əlində zombilərdən belə daha təhlükəli hala gəldiyini vurğulamaq istəyirdi. Necə ki, filmin sonunda zombilərdən xilas olan tək insan olan Ben bir vurucu Tim tərəfindən sorğusuzca vurularaq öldürülürdü.[77][78][79]

Kino tarixçisi Linda Bedleyə görə, filmin bu qədər qorxunc olmasının səbəbi, canavarların ya kosmosdan, ya da eqzotik bir yerdən gələn varlıqlar olmaması idi; "onlar bizdik". Ben, Barbara və bütün köməkçi oyunçuların ölümü, tamaşaçılara qorxu növündə alışılmamış bir şəkildə duyğu verirdi. Filmin pis sonu, köhnə cəmiyyətin yox oluşunu, kin və etibarsızlıq duyğularına sahib yeni bir cəmiyyətin ortaya çıxışını işarələyirdi. Romero da filmin dövrün gərginliklərini əks etdirəcək şəkildə hazırlandığını söyləmişdi:“
"1968-ci il idi, adamıydım. Hər kəsin bir mesaj vardı. Hirsin və o davranışların, oradakı hər şeyin səbəbi altmışlarda olmamız idi. Köhnə evdə yaşayırdıq, yəni davamlı eyhamlar və mənalar haqqında müzakirələr edirdik və bunların bir qisimi içəri filmə sızdı."[80]”



Saundtrek və səs effektləri

Karl Hardmanın bir reportajına görə filmdəki musiqilər, WRS Studiyasının geniş film musiqisi studiyasından alındı. Filmdə istifadə edilən musiqilərin çoxu "Capitol Records" studiyasından satın alındı və filmdən bir müddət sonra film musiqisinin albomu da nümayiş olundu. Anbar musiqilər isə WRS-in səs texniki Riçard Lokoko, Filip Qrin, Cordi Hormel, İb Qlindemann, Uilyam Luz, Con Sili, Cek Meikin və Spenser Mure kimi kəslərin işlərindən seçildi.[81][82][3]

Filmdəki musiqilərin bir qismi daha əvvəl 1959-cu il tarixli bir fantastik B filmləri sırasında olan "Xarici kosmosdan yeniyetmələr" filmində istifadə edilmişdi. Ayrıca filmdə arxa planda radioda qarışıqlıqla əlaqədar xəbərlər eşidilərkən Benin evdəki şkafda tüfəngi tapdığı gərgin səhnədə istifadə edilən qorxulu musiqi, Lon Çeninin baş rolunda oynadığı 1961-ci ildə çəkilmiş "İblisin elçisi" filminin açılış yazıları və başlanğıcında daha uzun olaraq iştirak etmişdi. Barbaranın qəbiristanlıqdakı zombidən qaçışında istifadə edilən bir başqa parça isə 1959-cu il tarixli "Çox pis günəş iblisi" filminin musiqiləri arasında idi. WRS müxtəlif səhnələr üçün alternativ musiqilər seçmiş, son qərarlar isə Romero tərəfindən alınmışdı. Studiya daha sonra bu musiqiləri elektronik olaraq gücləndirmişdi. Səs texniki Lokokkonun seçkiləri yerində idi, çünki kino tarixçisi Sumiko Higaşiyə görə musiqilər "Reallaşacaq hadisələrin təbiətini vurğulayırdı".[83]

Səs effektləri də Pittsburqdakı WRS Studiyasında yaradıldı. Filmdə istifadə edilən bütün canlı səs effektlərini səs texniki Riçard Lokoko tərəfindən qeyd etdi. Lokoko daha sonra effektlər haqqında belə dedi:“
"Meydana gətirdiyim bütün efаektler arasında eşitdiyimdə hələ tüklərimi tikan-tikan edən bir dənəsi var, Merilinin (Helen Cuper) qızı tərəfindən öldürülərkən atdığı qışqırıq. Cudi O'Dinin qışqırığı isə ikinci sıradadır. Hər iki səs də bir-birinin ardınca əks-sədalı və əks-sədasız təkrar edildi."[84]”



Filmin musiqilərindən və dialoq parçalarından ibarət olan bir film musiqisinin albomu 1982-ci ildə Varese Sarabande tərəfindən yığılıb nümayiş olundu, amma bu albomun CD versiyası heç bir zaman hazırlanmadı. Noyabr ayında 2008-ci ildə "400 Lonely Things" qeyd qrupu tərəfindən filmdəki musiqiləri və səs efektleri istifadə edilərək yaradılmış instrumental bir albom nümayiş olundu. May ayında 2010-cu ildə isə Zero Day Releasing qeyd firması "They Won't Stay Dead!: Music from the soundtrack of Night of the Living Dead" albomunu çıxartdı. Bu albomda musiqilərin alındığı studiya qeydlərinin diqital olaraq saxlanmış versiyaları var idi. Filmin orijinal saundtrekləri aşağıdakı kimidir:


Tarix: 19.02.2013 / 20:29 Müəllif: *_*M_O_N_I_K_A*_* Baxılıb: 890 Bölmə: Filimler
loading...