Haqqinda.az

Cəfərov Ələkbər Həsən oğlu (Ələkbər Ziyatay) – şair, tərcüməçi, 1938-ci ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, əmək veteranı (1977).

Həyatı

Ələkbər Ziyatay 1913-cü il dekabrın 21-də Gəncədə qulluqçu ailəsində doğulmuşdur. Yeddi illik şəhər məktəbini bitirib orada inşaat texnikumuna daxil olmuşdur (1930). Tələbəlik dövründə bədii ədəbiyyata onda güclü meyl oyanır. 1933-cü ildə texnikumu bitirir. Həmin ili APİ-nin ədəbiyyat fakültəsinə daxil olur. İnstitutu qurtaran il "Ədəbiyyat qəzeti" redaksiyasında poeziya şöbəsinin müdiri təyin olunur (1937-1940). Qiyabi pedaqoji institutda baş müəllim (1940-1941), Azərbaycan Sovet Yazıçıları İttifaqının Gəncə şöbəsində məsul katib (1941-1950), eyni zamanda Zərdabi adına Pedaqoji İnstitutda baş müəllim, ikiillik və qiyabi pedaqoji institutlarda, respublika partiya məktəbində müəllim işləyir. Gəncə şəhər zəhmətkeş deputatları Sovetinin deputatı seçilmişdir (1948). Sonra Bakıda Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatında redaktor (1950-1959), "Ədəbiyyat və incəsənət" qəzeti redaksiyasında poeziya şöbəsinin müdiri (1959-1968) işləmişdir. 1968-ci ilin yanvarından ədəbi fəaliyyətlə məşğul olmuşdur. 1973-cü ilin dekabrında fərdi təqaüdə çıxmışdır.

Yaradıcılığında bədii tərcümə xüsusi yer tutmuşdur. O, Homerin "Odisseya", Lope de Veqanın "Nə yardan doyur, nə əldən qoyur", Əlişir Nəvainin "Yeddi səyyarə", A.S.Qriboyedovun "Ağıldan bəla" əsərlərini, Eduardas Mejelaytisin şerlərini və s. doğma dilə çevirmişdir. Onun A.S.Puşkindən, N.Nekrasovdan, T.Şevçenkodan çoxlu tərcümələri vardır. Tatarıstan Ali Sovetinin Fəxri fərmanı və medallarla təltif olunmuşdur. 1982-ci il iyulun 2-də Bakıda vəfat etmişdir. Gəncə küçələrindən biri onun adını daşıyır.

Əsərləri
1.Məhəbbət sınağı. Bakı: Uşaqgəncnəşr, 1946, 54 səh.
2.Həyat mahnıları. Bakı: Azərnəşr, 1954, 44 səh.
3.Şerlər. Bakı: Azərnəşr, 1961, 65 səh.
4.Bakı gecələri. Bakı: Azərnəşr, 1964, 171 səh.
5.Şerə dönən duyğular. Bakı: Yazıçı, 1983, 149 səh.

Tərcümələri

Yaradıcılığı

xxx
(M.Müşfiqə)

Sənin ilhamına bələd olanlar,
Çağlayan çay adı vermişdi ona.
Bir çay ki, suları durmadan artar,
Sığışa bilməzdi öz məcrasına.
Ariflər deyərdi: — bu çay bir zaman,
Bir ümman yaradar — böyük bir ümman!

Sənin xəyalının, ey gənc nəğməkar,
Azad bir qartala bənzəri vardı.
Uzaq üfüqlərdə axtarıb şikar,
Hay salıb, qıy vurub, qanad çalardı.
Ərənlər deyərdi: — bu qartal yəqin,
Aşacaq üstündən çox qərinənin!

Sənin şux təbinə qol-qanad verən,
Gülgün arzuların gül nəfəsiydi.
Qəlbindən keçəni şeirə döndərən,
Daha xoş günlərin addım səsiydi...
Əfsus, tale səni tez verib bada,
Əlindən qələmi saldı yarımçıq.
Yelkənin çox erkən batdı dəryada,
Ömrün də, nəğmən də qaldı yarımçıq!..