Haqqinda.az

Seni sevdim, sabahi dushunmeden. Sonunun nece biteceyini bilmeden. Belke de bilirdim. Bilirdim ki bu sevdanin sonu ancaq ayriliqdi. Bilmediyim tek bir shey vardi-seni niye sevdiyim. Yox o da menim gunahim deyildi. Meger men istemishdim sevmeyi, meger sevgi sorgu-suallami gelir? Geriye boylanib baxanda bu bir nagil kimi gorunur. Sanki meni unutmaq uchun tale
mene danishdi bu nagili. Mense bu nagili real sandim. Beynime, ruhuma hekk eledim. Tale meni uyutmaq istedi. Amma dushunmedi ki, men bu nagilin sedase bashimdayken yata bilmerem. Bu fikir qoymaz meni uyumaga. Belke tale bu nagili danishdi ki, aci dolu ushaqliq xatirelerimi unudum. Amma bu nagil realliqdan beter oldu... Bu nagil-bir zaman ichimde umid yaradan, yashama sevinci bexsh eden- bu nagil indi omrumun parchalanmish, incidilmish, ezilmish bir vereqi kimi qatlanib. Men bir gun onu sehifeleyib acha bilerem. Amma onu qaralanmish yazilarini sile, eziklerini duzelde bilmerem. Bu ne qeder inanilmaz olsa da, men yeniden dogulsaydim, yeniden bu nagila uymaq isterdim. Amma .. yox, daha uyumazdim. Ayiq dinleyerdim, ayiq dinleyerdim ki, her sheyi, her kesi xeyallarimdaki kimi deyil, oldugu kimi gore bilim..... Bilmirsen Belke ama Sevgin Qishin ortasinda meni isiden gunesh kimidir....