Haqqinda.az

( أحَبَّكَ الَّذِي أحْبَبْتَنِي لَهُ )
«Əhəbbəkə-l-ləzi əhbəbtəni ləhu»

(Səni görüm məni xatirinə sevdiyin (Allah) səni də sevsin)

(Əbu Davud, 4/333; isnadı səhihdir.) Ardı »

(1)-( أستَودِعُ اللهَ دِينَكَ وأمَانَتَكَ وَخَوَاتِيمَ عَمَلِكَ )
«Əstaudiu-l-lahə dinəkə va əmənətəkə va xavatimə aməlikə»
(Sənin dinini, əmanətini və işinin nəticələrini Allaha əmanət edirəm).

(2)- (زَوّدَكَ اللهُ التَّقوَى وغفَرَ ذَنبَكَ وَيَسَرَّ لَكَ الخيرَ حَيثُ مَا كُنتَ )
«Zəvvadəkə-l-lahu-t-təqva va ğafəra zənbəkə va yəssəra ləkə-l-xeyra heysu mə kuntə»
(Allah sənin imanını artırsın, günahlarını bağışlasın, harada olsan xeyirə çatmağını asanlaşdırsın)

(1) Əhməd, 2/7; ət-Tirmizi, 5/499. Həmç. bax: ət-Tirmizi, dəqiq. nəşri, 2/155.
(2) ət-Tirmizi. Bax: ət-Tirmizi, dəqiq. nəşri, 3/155. Ardı »

11. Dua edənin ən birinci özündən başlaması
Ubeyy ibn Kaabdan (radiyallahu anhu) rəvayət olunur ki;

“Peyğəmbər (sallallahu aleyhi va əlihi va səlləm) bir kəsi xatırlayıb ona dua etmək istədiyi zaman özündən başlayardı.”[1]

Dua edənin özündən başlaması haqqında “Qurani-Kərim”də çox yerlərdə varid olmuşdur. Necə ki, Allah-təala səhabələrdən sonra gələnlər barəsində buyurmuşdur:


وَالَّذِينَ جَاؤُوا مِن بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ?


“Onlardan (mühacirlərdən və ənsarlardan) sonra gələnlər (tabeinlər) belə deyərlər: “Ey Rəbbimiz! Bizi və bizdən əvvəlki iman gətirmiş (din) qardaşlarımızı bağışla. Bizim qəlblərimizdə iman gətirənlərə qarşı kinə (həsədə) yer vermə. Ey Rəbbimiz! Sən, həqiqətən, Ardı »

Məabəd əl-Cuhəni deyir ki, eşitdim Muaviyə (r.a) Peyğəmbərdən (s.a.v) az hədis rəvayət edənlərdən idi. Xütbə verdiyi zaman bu hədisi zikr edərdi. Eşitdim ki, ki, Peyğəmbər (s.a.v) buyurdu: “Allah kimə xeyir istəyərsə onu dində fəqih edər. Bu mal şirindir gözəldir, kim onu haqqına götürərsə Allah ona bərəkət verər. (Bir-birinizi) Mədh (tərif) etməkdən çəkinin, həqiqətən o kəsicidir” .
(Əhməd 16949, əl-Albani “Səhih Silsilə” 1196. )

Əbu Hureyrə (r.a) rəvayət edir ki, Peyğəmbər (s.a.v) belə dua edərdi: “Allahummə İnni Əuzu Bikə Minəl Fəqri Vəl Qilləti Vəz Zilləti Və Əuzu Bikə Min Ən Əzlimə Əu Uzləmə - Allahummə! Fəqirlikdən, (xeyrin) azlığından, zillətdən, zülm etməkdən və zülmə Ardı »

Kim "Əzəmətli Allah nöqsanlardan pakdır. Onun həmdi ilə Ona həmd-səna edirəm." – deyərsə, cənnətdə bir xurma ağacı əkilər. Ardı »

"Kim səhər və axşam yüz dəfə "Allah nöqsanlardan pakdır. Onun həmdi ilə həmd-səna edirəm." - deyərsə, günahları bağışlanar, hətta dənizdəki köpüklər qədər olsa da bağışlanar. Qiyamət günü heç kəs bundan daha yaxşı əməl ilə gələ bilməz. Yalnız onun dediyini deyib əlavə edəndən başqa.". "Dildə yüngül, tərəzidə ağır, ər-Rəhmana sevimli olan iki ifadə vardır: "Allah nöqsanlardan pakdır. Onun həmdi ilə həmd-səna edirəm. Əzəmətli Allah nöqsanlardan pakdır." Ardı »

"Bismilləh"

"Allahın adı ilə"
(Səhih əl-Cami, 3/203) Ardı »

Dua edərkən insanların bəzilərinin düşdüyü bir çox xəta vardır. Bu xətalar duada həddi aşmağa yol açır. Bunlardan bəzilər:

1-Duanın şirk olan bəzi təvəssülləri özündə cəm etməsi:

Yəni Allahdan başqa bir insana, daşa, ağaca və ya bir cinə dua edilməsi kimi. Bu növ dua həddi aşmanın ən çirkinidir. Çünki dua ibadəttdir, ibadəti başqasına sərf etmək isə şirkdir. Şirk isə, Allaha asi olmada günahların ən böyüyüdür.



2-Duada bidət təvəssüllərin olması:

Peyğəmbər (s.ə.s)-in və ya məqamı ilə təvəssül etmək kimi. Bu şəkildə təvəssül etmək bidət bir təvəssüldür. Dinin binası, ittiba (izləmək) üzərindədir, bidət üzərində deyil. Çünki bidət küfrün xəbər gətirənidir.



3-Ölümü təmənna eləmək:

Bəzi insanlar bəla artdığı zaman və Ardı »